Een ladder op de aarde speelt in de veertiende eeuw, de eeuw van Dante. Italië bevindt zich op de grens van middeleeuwen en renaissance. Tegen deze achtergrond plaatst de schrijfster de hoofdfiguren van haar roman: de harde, intelligente staatsman Can della Scala, heer van Verona, exponent van de renaissancistische wereldbeschouwing, naast Beatrice da Polenta, een mooie, spirituele vrouw, geïnteresseerd in kunst en wetenschap, maar wier geest nog in de middeleeuwen wortelt. Twee mensen die elkaar om hun tegenstrijdige mentaliteit aantrekken, maar ook aantasten en op den duur te gronde richten.
Als kenner van de Italiaanse geschiedenis roept Helene Nolthenius op weergaloze wijze beelden op van pestepidemieën, strenge winters waartegen de mens even weerloos is als tegen onverhoedse overstromingen, wolvenplagen, belegeringen en uitbarstingen van godsdienstwaanzin.