Een Feestdroom vult het literaire oeuvre van Van Looy aan met een aantal ongepubliceerde en ongebundelde opstellen. Men vindt ontroerende eerste schreden op het schrijverspad naast op oudere leeftijd geschreven herinneringen aan kunstbroeders. Zijn examenopstel voor de Romeprijs valt te lezen, naast satires op het kunstbedrijf in de woelige tachtiger jaren van de vorige eeuw en een felle aanval op de kunstkritiek uitoefenende schildersvrienden. Maar ook een sprookje gemaakt voor het letterkundig genootschap Flanor; het was bijna een eeuw zoekgewaand. En daarnaast een aantal stukken die in De Nieuwe Gids en andere tijdschriften verschenen, maar nooit meer in boekvorm waren terug te vinden. Qua stijl en qua niveau sluiten ze aan bij de bundel Proza. Een Feestdroom maakt het mogelijk een completer beeld te krijgen van de schilder/schrijver, die té lang als achtergrondfiguur gewaardeerd werd aan de hand van een enkel, niet representatief boek.