Een benauwende serre, een jongen draait grammofoonplaten voor zijn broertje, dat intussen de dode vliegen in het rooster van de vloerverwarming telt. Soms komen ze buiten. Dan gaan ze met hun buurjongetje kreeften vangen in de beek. De jongen besluit vervolgens dat hij zijn broertje niets zal vertellen over de verkeerde afloop.
Overeem (1974) schrijft verhalen in een sobere taal met een voortdurende onderhuidse spanning. En dit `doet niet alleen verlangen naar méér van deze verhalen, maar ook naar het steeds weer lezen van de zes die er al zijn (NRC Handelsblad).