Bestaat er een biotoop die meer dan de politiek in de ban is van hoogmoed? Waar leeft er meer afgunst? Hoe gulzig wordt er niet met mensen omgesprongen? Waar is er meer kwaadheid of machtswellust? Kom je wel toe met zeven hoofdzonden, als je de gebreken in het politieke bedrijf wil beschrijven? Is de politiek daarin uniek? Of biedt die zo vaak verguisde microkosmos juist een getrouw beeld van de samenleving? Staan we niet gewoon oog in oog met ons eigen menselijk falen? De eerste steen put uit een denkkader dat eeuwenoud maar nog altijd even confronterend als inspirerend is: dat van de zeven hoofdzonden. Kunnen zij een actueel kompas voor politiek en samenleving opleveren? In een stijl die nuchterheid en engagement combineert, neemt dit essay de lezer mee achter de coulissen van de politiek. De kritische beschouwingen willen het democratisch debat aanscherpen. De toon in dit persoonlijke relaas is niet cynisch, maar juist verrassend hoopvol.