Hoe na de scheiding vorm te geven aan de verbintenis: op zoek naar een nieuw sociaal ideaal. Bijna de helft van de huwelijken eindigt in een scheiding. Een groot deel van die gescheiden mensen sleept de resten van eerdere huwelijken en relaties met zich mee. Als er gezamenlijke kinderen zijn, blijft de band bestaan, gewenst of niet. Ook kinderloze ex-paren kunnen verbonden blijven, door familie, zaken, sociaal netwerk. De vraag dringt zich op: nu het (officiële en officieuze) huwelijk niet meer voor het leven is, hoe ontwikkelt het nahuwelijk als nieuwe relatievorm zich? Journaliste Djoeke Veeninga gaat op zoek naar het nahuwelijk als sociaal ideaal. Ze raadpleegt deskundigen, beschrijft haar eigen ervaringen en maakt dubbelinterviews met ex-paren over de wijze waarop zij met elkaar om blijven gaan. Is een goed nahuwelijk mogelijk? Hoe goed is het voor de kinderen? En vooral, wat kunnen wij opsteken van de gelukkige exen? Uit het Algemeen Nederlandse Woordenboek van het Instituut voor Nederlandse Lexicologie (INL): `Nahuwelijk: Gewenste of afgedwongen band die ex-partners na hun scheiding onderhouden, niet alleen vanwege de kinderen, maar ook vanwege zakelijke belangen, familiebetrekkingen of andere sociale relaties. De term kreeg bekendheid door het boek Het nahuwelijk (2008) van Djoeke Veeninga, die het woord optekende uit de mond van de Antilliaanse schrijver en dichter Boeli van Leeuwen (1922-2007).