Familieverhalen zijn ongekend populair, getuige de grote aandacht voor en de hoge verkoopaantallen van onder meer Het pauperparadijs van Suzanna Jansen, Het zwijgen van Maria Zachea van Judith Koelemeijer en recent Asta's ogen van Eveline Stoel. Ook vele Nederlanders vertrouwen het verhaal van hun eigen familie aan het papier toe. Ze duiken in archieven en interviewen familieleden die ze soms al heel lang niet meer hebben gezien. Een kale stamboom is niet meer genoeg om de geschiedenis van de eigen familie te vertellen. In Familieverhalen bespreekt Tanny Dobbelaar de problemen waar je als schrijver van familieverhalen tegen aanloopt. Hoe geef je je herinneringen vorm? Hoe laveer je tussen waarheid en loyaliteit? Hoeveel privacy gun je je familieleden? Ze gaat in op de valkuil van de nostalgie en het buiten hangen van de vuile was. Familieverhalen is een inspirerend boek voor mensen die zich interesseren voor familiegeschiedenis. Het wil bovendien helpen valkuilen bij het schrijven over je naasten te omzeilen.