Mildred Zijlstra weet al jong dat ze geadopteerd is. Ondanks dat ze een gelukkige jeugd heeft gaat ze op zoek naar haar biologische ouders. Wie dat zijn is een geheim dat haar adoptieouders niet willen onthullen. Na een zoektocht van meer dan dertig jaar spoort Mildred haar biologische moeder toch op en die vertelt haar direct dat ze nooit de naam van haar vader zal noemen. Mildred legt zich daar niet bij neer en speurt in de jaren daarna verder. Ze krijgt steeds meer het idee dat het een hooggeplaatste persoon moet zijn. Pas dertig jaar later komt de zoektocht tot een verrassend einde: hij eindigt bij prins Bernhard. Met haar autobiografie wil Mildred aan allen die op zoek zijn naar hun biologische ouders, de boodschap meegeven de moed vooral niet op te geven. Het is immers een geboorterecht te weten waar je wortels liggen en wie je biologische ouders zijn.