Wat ik bemerkte bij mijn terugkeer naar Brussel in het voorjaar van 2015, is dat er niets veranderd is. Sterker nog, het is erger geworden. De islam heeft zich uitgebreid als een inktvlek, de islamknuffelaars bukken zo mogelijk nog dieper voor hun exotische vrienden. - Arthur van Amerongen Brussel: een wonderlijk amalgaam van peepshows, peeskamers, frituren, kebabzaken, slijterijen, staminees met zatte hoerenlopers, islamitische boekhandels en illegale moskeeën. De islam woekert en gedijt hier, als een roos op een mestvaalt. Sinds jaar en dag is de hoofdstad van Europa een bolwerk van moslimextremisten. Arthur van Amerongen dook voor Brussel: Eurabia, deel I in 2007 een jaar onder in dit gevreesde milieu: hij ging wonen in de Marollen en schreef zich in aan de Al Khairaacademie in Brussel. Daar studeerde hij islamitische theologie, samen met bebaarde Marokkaanse jongens en gesluierde meisjes die godsdienstonderwijzer willen worden. Iedere dag oefende hij de salat, het gebed, en de woedoe, de rituele reiniging die daaraan voorafgaat. Hij at halal, werd geheelonthouder en was hard op weg een vrome moslim te worden. Alles verliep voorspoedig, tot hij op pijnlijke wijze met zijn verdrongen calvinistische geloofstrauma werd geconfronteerd. Brussel: Eurabia, deel I sloeg in als een bom. Klokkenluider Arthur van Amerongen werd door de Vlaamse media afgeserveerd als racist, fascist, xenofoob en islamofoob. Desondanks verschenen er zes drukken van het boek en werd Brussel: Eurabia genomineerd voor de AKO-literatuurprijs. Acht jaar later (2015) keert de schrijver terug naar Brussel. Wat is de stand van zaken in de islamitische hoofdstad van Europa? ‘Arthur van Amerongen had altijd al gelijk. Lees en huiver’ - Sylvia Witteman ‘Scherp & geestig & treurig’ – Jeroen Pauw via twitter ‘Steengoede informatiebron en uitmuntende literatuur’ – Özcan Akyol